Ik volg al een tijdje de Facebook pagina « Wij willen terug trekpaarden in onze Limburgse bossen ». Een initiatief van Hugo Machiels, een boomsleper in hart en nieren.. en in Limburg de laatste van zijn soort. Na vele (tevergeefse) pogingen van Hugo om het bestuur van de provincie Limburg te overtuigen – dat machines de bossen verwoesten en trekpaarden een milieu én economisch sociaal vriendelijk alternatief zijn – contacteerde ik hem om een open brief te schrijven. Een open brief aan het provinciebestuur om een waardig antwoord te geven én aan de bevolking, om dit uitstervend beroep (in Limburg) en de verwoesting van de bossen onder de aandacht te brengen.
—
Hugo Machiels aan het woord:
Als laatste boomsleper met trekpaarden in Limburg ben ik reeds een paar jaren brieven en mails aan het versturen. Allemaal zonder enig resultaat. Provincie Limburg laat zich uitschijnen als een groene provincie; oog voor duurzaamheid, klimaat neutraal, natuurvriendelijk, … enzovoorts. Maar blijkbaar is er voor mij en de paarden géén plaats meer in het zo rijkelijk beboste Limburg, terwijl zoveel mensen zeggen dat de uitdunningen in loofbossen met paarden zouden moeten gebeuren.
Het probleem is dat de opbrengst van het hout hierdoor veel minder wordt. Maar de provincie kiest nu gewoonweg liever voor het grote geld dan voor duurzame bosbouw. ANB (Agentschap voor Natuur en Bos), bosgroepen, Natuurpunt, Bos Plus,… ze zijn enkel uit op winst. Daar spelen de vier grote exploitanten aardig op in en Limburg laat deze gewoon hun gang gaan.
Momenteel wordt 15 procent van de bomen gekapt en vernield om pistes voor machines aan te leggen. Terwijl het anders kan! Om nog niet te spreken over de jobs die er bij kunnen komen. In Limburg is plaats voor 50 boomslepers, terwijl nu, 4 exploitanten rijk worden. ANB heeft in West-Vlaanderen een vaste sleper in dienst. Daar waar bijna géén bos is, moet dit wél, begrijpen wie begrijpen kan… ANB organiseert cursussen boomslepen, maar wil aan de andere kant géén paarden meer in de bossen. Dus de meest logische verklaring is dat die cursussen terug bedoeld zijn om geld binnen te rijven.
Overal spuiten ze in de Limburgse bossen de chemische onkruidbestrijder « Roundup » om vogelkers tegen te gaan, terwijl dit met trekpaarden perfect opgelost kan worden. Limburg wordt klimaat neutraal, wat een contradictie! Wij zijn het enige land dat met Roundup in de bossen mag spuiten maar toch is er géén werk voor mij en de paarden. Onze buurlanden – Duitsland en Frankrijk – zetten terug meer en meer in op trekpaarden, omdat ze ingezien hebben wat een impact de machines te weeg hebben gebracht eind jaren 80. Zij gaan terug voor een duurzame bosbouw. Zoals de bossen hier behandeld worden, getuigt van een korte termijn politiek en dus wordt er totaal niet nagedacht over komende generaties.
Het blijft zeer vreemd dat ik als enige sleper totaal géén werk heb in de mooie Limburgse bossen. Paardenkracht kreeg duizenden euro’s subsidies van de provincie. Zij moesten daarmee samen werken met plaatselijke boomslepers, spijtig genoeg hebben ze dit nooit gedaan… Nu blijkt het geld op te zijn. Er is gewoonweg niets gebeurd, behalve drie monitoren die drie jaar lang betaald werden. Wat deden zij? Met de paarden wat wedstrijden organiseren, de schijn hoog houden en duur materiaal aankopen… Spijtig dat de subsidies hieraan werden verknoeid.
Ik werd in februari uitgenodigd op het provinciehuis bij gedeputeerde Ludwig Vandenhove. Tot op heden heb ik van hem geen enkele mail gehad. De paardenvissers worden beschermd en vallen onder Unesco werelderfgoed. Zeer mooi allemaal, maar ik krijg zelfs geen wérk in Limburg. Ons eigen Limburgs erfgoed heeft hier dus blijkbaar geen enkel belang.
« Kinderen weten nu al niet meer wat een gareel is. »
Het is toch heel raar dat in de meest beboste provincie van het land geen paarden nodig zijn? Dat is niet te vatten, veel mensen begrijpen het dan ook totaal niet. Op alle officiële websites wordt er honderduit over duurzaam gesproken. Jammer genoeg enkel op papier, de realiteit is heel anders. De geringe antwoorden die ik dan krijg zijn dus niet te geloven en worden door mensen uitgesproken die geen flauw benul hebben van wat er in de bossen gebeurt. Ons erfgoed verdwijnt hiermee voorgoed. Kinderen weten nu al niet meer wat een gareel is. Tevens verdwijnen ook de goede trekpaarden om mee te werken. Onze voorouders hebben hier twee rassen ontwikkeld die hier nu zullen verdwijnen. Door trekpaarden geen bestemming te geven, sterft het ras een langzame dood. Wat eens onze trots was, kwijnt nu weg.
Trekpaarden hebben door de jaren heen in onze bossen stil maar dapper gewerkt. Daarom vraag ik, als laatste sleper van Limburg: laat dit aub niet uitsterven en geef onze paarden een nieuwe bestemming in de bossen en landschappen van Limburg. Kies voor één keer niét voor het geld.
– Hugo Machiels
UPDATE: de provincie Limburg stuurde ondertussen hun antwoord, die u via deze link kunt lezen.
Un commentaire