Onderstaand opiniestuk werd geschreven na de commentaren van Gaia op het jammerlijk overlijden van de Franse merrie Anata op #Waregem Koerse. (Lees het artikel op Het Nieuwsblad hier)
Eerst en vooral: « Elk paardenleven die verloren gaat is er één te veel, maar zo’n dingen gebeuren. Hoe veilig je het ook maakt, want dit is een risicosport. »
Maar dat wil niet zeggen dat het geen* zonde is.
Korte geschiedenisles:
Doorheen de geschiedenis is ons beeld tov dieren ook stevig veranderd. Van een « object » naar een vermenselijking. Tot waar die « vermenselijking » gaat, is een grijze zone. Met vermenselijking bedoel ik: dieren gaan naast ons leven, we eten ze niet op (mensen eten we niet op) en ze mogen niet « gebruikt » worden. Daar kan je strict in zijn (vegetariër zijnde bvb) of je bent er losser in (je ziet een kalfje doodgraag, maar je zegt er geen neen tegen als het op je bord ligt)
Als je een echte liefhebber van dieren bent tot op het – stricte – niveau van « vermenselijking », dan ben je tégen paardrijden. Indien niet, dan ben je toch redelijk naïef. Een dier optomen en « gebruiken » is nu eenmaal wat (klassiek/mainstream) paardrijden ís.
Nu kom ik tot mijn punt:
De paardenrennen heeft een lange historiek en gaat terug naar een tijd waar paarden vooral « gebruikt » werden, zowel op het veld bij de boer als in de oorlog op het strijdveld. De laatste decennia gaat het een verandering door, héél wat aanpassingen worden gedaan om het aantal ongevallen te beperken en mee te gaan in de huidige norm van de vermenselijking van dieren. Maar wat je ook verandert, het blijft nu eenmaal een – risicosport – waar we paarden « gebruiken », dat is niet anders dan bij dressuur of jumping, met het grote verschil dat we dressuur en jumping niét tot de categorie risicosport indelen.
Hopelijk begrijp je dan als ik zeg: zo’n dingen gebeuren. (Wees gerust, op stal zal de verslagenheid zéér groot zijn, niet omdat het geen geld meer zal opbrengen, maar omdat je er dag in-dag uit mee gewerkt hebt, een relatie mee opgebouwd hebt. Al maakt dat het verlies er niet minder erg om)
Ik ben iemand die de vermenselijking van dieren op een gematigd niveau bekijkt. Om paardengeweld ben ik zo kwaad en op elk niveau in de paardenwereld is er nog veel verbetering mogelijk. Dierenleed en het nodeloos sterven van dieren maakt me (uiteraard) diep ongelukkig, maar als een paard iets overkomt tijdens het uitoefenen van een sport zie ik het wel in « mijn » context. En dan hoop ik dat mensen die de sport waar ik enorm van hou, willen beëindigen, ook even strict zijn in hun volledige plaatje.
* Correctie : initieel werd er geschreven « Maar dat wil niet zeggen dat het zonde is. » dit moest uiteraard « Maar dat wil niet zeggen dat het géén zonde is. » zijn. Excuses!
