Op 8 oktober 2014 rijdt « long rider » Bernice Ende haar merries Essie en Spirit langs de stranden van Parsons Beach (Kennebunk/USA) en laat ze hun hoeven pletsen in de Atlantische oceaan. Zo beëindigde ze de eerste helft van haar grote reis die begon in Montana op 1 april 2014. In de staat van New York gaat ze overwinteren, en bij het krieken van de eerste lentezon zet ze haar tocht verder.
In de tweede helft van die tocht stapt ze Noordwaarts, richting Canada. Daar doorkruist ze enkele provincies en zet ze haar tocht verder in de US, tot haar thuisstaat Montana. De tocht, ongeveer een 13.000 kilometer, zal haar 2 en een half jaar kosten om te vervolledigen.
Long Riders zijn een bewonderenswaardig maar weinig bekend segment in de paardenwereld. De ‘Long Riders Guild’ is een gilde waar je enkel binnenkomt door een persoonlijke invitatie en bevat een 100-tal leden wereldwijd. Hun website (www.thelongridersguild.com) is één van de best gedocumenteerde plaatsen ter wereld over dit onderwerp. Om een long rider te worden, moet je er minstens 1600 kilometer (of « 1000 miles ») op hebben zitten, te paard (natuurlijk).
Long Riding is een levensstijl en een levenskeuze: het is geen competitie zoals endurance of een hobby zoals trailing. Je bent een groot deel van je leven op weg, samen met je paard(en). Ende Bernice gebruikt geen GPS, zij blijft een grote fan van haar « gazetteers » (kaartboekjes voor elke staat die alle straatjes tonen, niet enkel de grote wegen). Zo gaat ze op zoek naar de beste routes en de minder bekende – en dus rustigere – wegen. Ende leeft zo al 10 jaar op de rug van een paard en logde al meer dan 32.000 kilometer doorheen de US en Canada.
Haar huidige paarden zijn: Montana Spirit, een 5-jarige merrie, een kruising tussen een Noorse Fjord en een Percheron. Daarnaast bezit ze ook Essie Peral, een 12-jarige merrie, ook een Fjord. Tijdens haar reizen, bereidt ze de ene en laad ze de ander. Drie maal per dag zadelt ze de merries volledig af en zorgt ze voor voldoende rust. De grote zadeltassen zijn evenwichtig gevuld en bevatten in totaal nooit meer dan 45 kilogram. Buiten een kleine doos voor haar computer (om te bloggen) die ze vooruit laat leveren naar haar volgende bestemming, heeft ze alles bij zich. Deze levensstijl draait allemaal rond de essentie: een zeil, een tent, kookgerei, kaarsen, een slaapzak, materiaal voor de paarden, andere kledij, een scherp mes, een lamp en een geweer.
Long riding is een echte ‘lifestyle’. Het vergt discipline, oog voor detail en een duidelijke focus. Je moet er mentaal altijd bij zijn en vooral wanneer je de grote wegen betreed. Daarnaast moet je ook flexibel zijn en zich snel kunnen aanpassen. Tijdens het long riden ‘gebeurt’ het leven, ‘gebeurt’ het weer en is er niets of niemand die je daarop kan voorbereiden.
Terwijl ze de Westerse staten doorkruist, verblijft Ende meestal in verlaten huizen of stallen die het landschap markeren. Ze kan ook rekenen op haar tent om te overnachten op begraafplaatsen of tuintjes. Tijdens de nacht staat ze meermaals op om de paarden te checken.
Tijdens haar tochten ontmoet ze enorm veel mensen. Mensen die haar gezien hebben tijdens een TV interview of haar volgen via haar online blog. Ze wordt verwezen naar mensen die paarden hebben en haar zo onderdak kunnen bieden. Zo rijdt ze van stad naar stad, waar ze elke keer mensen ontmoet die haar eerdere connecties hebben aangeraden. Om op deze manier te reizen moet je vooral veel vertrouwen leggen bij mensen die je van haar noch pluim kent.. een stevige oefening.
Ende Bernice begon haar 13.000 kilometer lange tocht niet zomaar. De aanleiding hiervoor was de 100-jarige verjaardag van stemrecht voor vrouwen in Montana. Tijdens haar tocht bezoekt ze historisch belangrijke monumenten en geeft ze leerrijke presentaties over dit onderwerp. Ook de vrouwelijke long riders komen aan bod.. zou ze het dan ook over zichzelf hebben?
Bron: Horse Channel (www.horsechannel.com)
